Aνοιγοντας την βαρια πορτα, απο σφυριλατημενο μεταλλο ,βρισκεσαι στο σκοτεινο χωλ, μιας ακομη πιο σκοτεινης μικρης αιθουσας που ο εκκωφαντικος ηχος κανει την οποιανδηποτε ομιλουσα επικοινωνια σχεδον αδυνατη.
Στο τραπεζι μπροστα στην πιστα υπαρχει ηδη ενα μπουκαλι μαυρου ουισκυ, υποτιθεται για κρατηση του πιο περιοπτου τραπεζιου του μαγαζιου.
Τα αρωματα απο τα αυτοματα μηχανακια γεμιζουν τον χωρο και προκαλουν δυσαρεστα συναισθηματα, μολις εντοπιστουν απο την μυτη.
Με μια απιοστευτη βαβουρα που σε κατι μοιαζει με εκτελεση,κυριολεκτικα ομως, μουσικου κομματιου, προσπαθουν οι καλλιτεχνες να φτιαξουν κλιμα διασκεδασης στους θαμωνες του μικρου ξενυχταδικου της πολης μας.
Την αναγκη μετατρεπω σε φιλοτιμια και προσπαθω να διασκεδασω με κατι πρωτογνωρα σε μενα ακουσματα τα οποια προσπαθουν κατι να ψελλισουν για το ερωτα.
Ουτε και το ποτο, που ηδη εχω καταναλωσει απο πριν, βοηθαει να κανω εστω και λιγο κεφι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου